ABC Cukrów, Page 3 Kategoria

Cukier buraczany to zdecydowanie najbardziej popularny rodzaj cukru spożywczego w Polsce. Jak sama nazwa wskazuje, produkuje się go z buraków cukrowych, a jego światowa produkcja to nawet 277 milionów ton rocznie! Jakie właściwości ma cukier buraczany i czy jest dla niego miejsce w zdrowej diecie? Dowiedz się więcej!

Jak powstaje cukier z buraka? 

Produkcja cukru to proces wieloetapowy, wymagający specjalnej aparatury. Proces rozpoczyna się od zebrania buraków cukrowych, które się myje i oczyszcza z zanieczyszczeń lekkich i ciężkich. Następnie buraki są krojone na mniejsze części i powstaje tzw. krajanka, którą wprowadza się do dyfuzora. Tam, dzięki zastosowaniu wody o podwyższonej temperaturze (75–85 °C), ługuje się cukier.

W ten sposób otrzymuje się wysłodzoną krajankę i sok surowy, który zawiera 15% cukru. To właśnie sok surowy poddaje się dalszym procesom, w tym oczyszczaniu ze związków niecukrowych. Na kolejnych etapach dochodzi do krystalizacji i wirowania, co ostatecznie pozwala uzyskać krystaliczny cukier spożywczy.

Właściwości cukru buraczanego

Cukier buraczany, pomimo iż produkowany z buraków, to ma barwę białą. Jest sypką, krystaliczną substancją, dostępną w sklepach spożywczych pod nazwą “cukier”/”cukier spożywczy”. 

Jego unikalną cechą jest słodki smak. Ponadto cukier buraczany dobrze rozpuszcza się w wodzie, nie ma zapachu, a dodany do potraw i napojów nie wpływa na ich aromat i barwę. Dzięki temu świetnie sprawdza się nie tylko jako słodzik do kawy i herbaty, ale także do słodzenia dań, przekąsek i deserów ogółem.

Cukier buraczany składa się praktycznie w 100% z węglowodanów. Są to węglowodany proste – mono- i disacharydy, które są szybko i z łatwością trawione w świetle przewodu pokarmowego. Dokładną wartość odżywczą cukru buraczanego znajdziesz w tabeli poniżej.

Wartość odżywcza cukru buraczanego

Energia (kcal)	Białko (g)	Węglowodany (g)	Tłuszcz (g)	Składniki mineralne	Witaminy
399	0	99,8	0	Ilości śladowe np. cynk, potas, miedź, mangan, sód	0

Cukier buraczany ma przeciętną kaloryczność wśród produktów spożywczych: 

• 1 łyżka cukru buraczanego (12 g) dostarcza 49 kcal;
• 1 łyżeczka cukru buraczanego (5g) ma 20 kcal. 

Rodzaje cukru buraczanego

Mimo iż cukier buraczany wydaje się stosunkowo prostą i uniwersalną substancją, to w przemyśle spożywczym możemy go spotkać pod różnymi terminami: 

• Cukier – tym określeniem nazywamy związek chemiczny złożony z dwóch cząsteczek monosacharydów – glukozy i fruktozy. Inne nazwy to dwucukier (disacharyd) i sacharoza. 
• Cukier biały – jest to krystaliczny cukier o wysokim stopniu czystości. Najlepszej jakości jest „cukier biały 1” lub „cukier biały 2”. Wyższe liczby świadczą o gorszej jakości produktu. Cukier biały bywa także nazywany cukrem rafinowanym. 
• Cukier inwertowany – połączenie glukozy i fruktozy w dwóch równych częściach. 
• Cukier kandyzowany (kandyz) – cukier otrzymany w wyniku specjalnej krystalizacji. Charakteryzują go duże kryształy cukrowe.  
• Cukier surowy – jest to cukier poddawany procesowi krystalizacji i charakteryzujący się mniejszym stopniem czystości. Taki cukier jest następnie przekształcany do cukru białego.

Cukier trzcinowy a buraczany

Często spotykamy się ze stwierdzeniem, że cukier trzcinowy to zdrowszy i lepszy zamiennik cukru białego. Czy słusznie? 

Nie! Cukier trzcinowy i cukier buraczany to produkty o niemalże identycznym składzie i wartości odżywczej. Pogląd, że cukier trzcinowy jest zdrowszy, niż cukier buraczany to bardzo stary i popularny mit dietetyczny.

Warto wiedzieć, że obie te substancje to przede wszystkim węglowodany proste nadające im słodki smak.  Pozostałą częścią cukru trzcinowego i buraczanego są składniki mineralne, jednakże ilości te są na tyle niskie, że nie mają znaczenia w codziennym żywieniu.

Czy cukier buraczany jest zdrowy?

Wielu z nas obawia się cukru w swojej diecie. Jak podkreślają Eksperci, ostatnie kilkadziesiąt lat nadużywamy tego produktu w codziennym menu. Lubimy słodkie przysmaki, a zapominamy o zdrowych podstawach diety. I tak w społeczeństwie wzrasta częstość występowania otyłości i nadwagi.

A więc, czy w zdrowej i prawidłowo zbilansowanej diecie jest miejsce na cukier? Zgodnie ze stanowiskiem Instytut Żywności i Żywienia czy Światowej Organizacji Zdrowia, tak, możemy pozwolić sobie na odrobinę słodyczy, jednakże należy pamiętać o tym, że słodkie przekąski mogą stanowić jedynie mały dodatek do jadłospisu. Dokładane zalecenia mówią o:

Zalecenia nt. spożycia cukru w codziennej diecie (IŻŻ 2017, WHO 2015)

Instytut Żywności i Żywienia (IŻŻ)	Światowa Organizacja Zdrowia (WHO)
obecność cukrów prostych w jadłospisie	ilość cukrów dodanych do posiłków
do 10% wartości energetycznej diety	do 5% wartości energetycznej diety

Pamiętajmy także, że jeśli mamy ochotę na słodką przekąskę,  to naszym pierwszym wyborem powinny być owoce.  Zarówno świeże, jak i suszone dostarczają wielce cennych składników odżywczych takich jak:

• błonnik pokarmowy;
• witaminy z grupy B;
• substancje o potencjale antyoksydacyjnym (tzw. przeciwutleniacze);
• składniki mineralne np. potas, mangan, miedź, wapń itp.;
• wodę.

Dodatkowo, chcąc zadbać o swoje zdrowie, należy czytać etykiety produktów spożywczych. Szczególną uwagę należy zwrócić na sekcje „składniki”. Pamiętając, że cukier buraczany można spożywać w dużym umiarkowaniu, należy wybierać takie produkty, w których cukier występuje jako jeden z ostatnich składników na liście.   

Bibliografia

• D. Kołożyn-Krajewska i wsp. Towaroznawstwo żywności. Cukier – charakterystyka towaroznawcza. Wyd. VII. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne Spółka Akcyjna, 2007:184-185.
• Encyklopedia Popularna. Warszawa: PWN, 1966:181. 
• Sugar beet production in 2016, Crops/Regions/World list/Production Quantity (pick lists)”. UN Food and Agriculture Organization, Corporate Statistical Database (FAOSTAT). 2017 
• H. Kunachowicz i wsp. Tabele składu i wartości odżywczej żywności. PZWL 2017. 
• WHO. Guideline: sugars intake for adults and children. World Health Organization, 2015 
• M. Jarosz i wsp. Normy żywienia dla populacji Polski. Instytut Żywności i Żywienia 2017. 

Słowo “sacharoza” może brzmieć tajemniczo, ale wbrew pozorom wszyscy dobrze znamy tę substancję! Potocznie jest nazywana cukrem spożywczym i występuje w wielu produktach, które stanowią podstawę naszej diety. Czy warto ją spożywać? A może szkodzi i powinniśmy ją ograniczać?

Sacharoza – co to?

Sacharoza to związek chemiczny należący do szerokiej grupy węglowodanów. Sacharoza jest dwucukrem (disacharydem). Oznacza to, że składa się z dwóch cząsteczek monosacharydów (pojedynczych cząsteczek cukru): glukozy i fruktozy. Dzięki temu, że składa się tylko z dwóch cząsteczek pojedynczych węglowodanów, należy do grupy węglowodanów prostych. W konsekwencji jest szybko trawiona i stanowi łatwo dostępne źródło energii.

Właściwości sacharozy

Na co dzień sacharozę możemy spotkać w cukiernicy na stole. Ma ona postać białej, krystalicznej substancji o stałej konsystencji. To właśnie ta substancja, którą w 1 kg opakowaniach kupujemy w sklepie!

Cechuje się ona słodkim smakiem, dobrze rozpuszcza się w wodzie i nie ma zapachu. Także w przetwórstwie żywności – nie zmienia zapachu ani koloru surowców. Dzięki temu sacharoza dobrze sprawdza się w produkcji żywności i jest wykorzystywana do słodzenia posiłków i napojów.

Gdzie występuje sacharoza?

Tak jak już wcześniej wspomniano, sacharoza bywa stosowana jako cukier spożywczy, stąd znajdziemy ją we wszystkich produktach i napojach słodzonych klasycznych cukrem spożywczym np. ciasta, ciasteczka, cukierki, napoje gazowane czy jogurty. Sacharoza obecna w tych produktach jest pochodzenia roślinnego. Najczęściej pochodzi z przetwarzania buraków cukrowych.

Jednakże buraki cukrowe to nie jedyne znane źródło sacharozy. Ta substancja występuje także w trzcinie cukrowej i, w mniejszych ilościach, także owocach, warzywach czy zbożach. Jej zawartość zależy od różnych czynników. W znaczącym stopniu na ilość występującej sacharozy wpływ mają czynniki takie jak:

• stopień dojrzałości owoców i warzyw,
• poziom przetworzenia produktów zbożowych,
• czas i warunki przechowywania surowców.

Zobacz także: Cukier w owocach – co o nim wiemy?

Fruktoza a sacharoza

Fruktoza to cukier prosty – naturalny składnik wielu produktów spożywczych. W znacznych ilościach występuje w owocach, warzywach i miodzie. Pod względem chemicznym często współwystępując z glukozą, tworzy sacharozę.

Obie substancje, zarówno sacharoza, jak i fruktoza, mają podobne właściwości i przeznaczenie – nadają słodki smak żywności. Natomiast fruktozę znacznie rzadziej wykorzystuje się jako samodzielny słodzik. Mniej także spotykaną praktyką jest, aby stosować fruktozę w przetwarzaniu żywności.

Sacharoza a glukoza

Glukoza, podobnie jak fruktoza, często występuje w produktach spożywczych (warzywa, owoce, zboża etc.) i razem z fruktozą współtworzy sacharozę. Glukoza, tak jak sacharoza i fruktoza, również nadaje słodki smak żywności. Glukoza rzadko bywa stosowana w przetwórstwie żywności do jej słodzenia. Możemy ją natomiast spotkać w aptece, gdzie krystaliczna glukoza lub w tabletkach bywa wykorzystywana jako środek wspierający leczenie hipoglikemii.

Czy sacharoza jest szkodliwa?

Zgodnie ze stanowiskiem instytucji międzynarodowych takich jak np. Światowa Organizacja Zdrowia, a także tych krajowych takich jak Instytut Żywności i Żywienia, obecnie mamy do czynienia z plagą otyłości.

Zatem, mając na uwadze aspekt zdrowotny żywności, chęć na słodkie przekąski powinna być zaspokajana przez owoce. To one powinny stanowić źródło cukru, w tym właśnie sacharozy, glukozy i fruktozy, w naszej diecie. Owoce, dzięki temu, że są źródłem witamin, składników mineralnych, antyoksydantów i błonnika, są niezwykle mile widziane w naszej diecie.

Dodatkowo, w mniejszej ilości, czyli 5% wartości energetycznej naszej diety może stanowić dosładzanie (patrz tabela niżej), czyli dodawanie cukru do posiłku i napoju.

Rekomendacje dot. spożycia cukru (IŻŻ 2017, WHO 2015)

Instytut Żywności i Żywienia (IŻŻ)	obecność cukrów prostych w diecie	do 10% wartości energetycznej diety
Zdrowia (WHO)	ilość cukrów dodanych	do 5% wartości energetycznej diety

A więc:

• zgodnie z rekomendacjami Instytut Żywności i Żywienia (IŻŻ) mężczyzna na diecie 2000 kcal może zjeść 200 kcal z cukrów prostych obecnych w owocach, warzywach czy tradycyjnym cukrze spożywczym (dziennie);
• zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) 100 kcal może pochodzić z cukrów dodanych, czyli tych pochodzących z dosładzania, zarówno przez nas, jak i producentów żywności (dziennie).

Należy także pamiętać, że bierze się pod uwagę tutaj nie tylko to, co my dosładzamy, ale także o produktach słodzonych podczas produkcji żywności. Bądź świadomym konsumentem! Czytaj etykiety! Jeśli cukier jest obecny w danym produkcie spożywczym, będzie to napisane w sekcji „składniki”. Chcąc uniknąć zbyt dużych ilość cukru, unikaj produkty, w których cukier wymieniony jest jako jeden z pierwszych składników, a codzienną dietę uzupełniaj w owoce.

Bibliografia

1. WHO. Guideline: sugars intake for adults and children. World Health Organization, 2015
2. M. Jarosz i wsp. Normy żywienia dla populacji Polski. Instytut Żywności i Żywienia 2017.
3. D. Parol. Zasada 80/20 czyli jak jeść słodycze na diecie.
4. Damianparol.com Dostęp online 19.10.2020.
5. Robert T. Morrison, Robert N. Boyd: Chemia organiczna. T. 2. Warszawa: PWN, 1985, s. 342

Kokos, mimo iż jest produktem tropikalnym, to w ostatnich latach zyskuje coraz większą popularność. Moda na produkty kokosowe zaczęła się od oleju, a obecnie coraz częściej spotykamy także cukier kokosowy. Według niektórych źródeł może on stanowić ciekawą alternatywę dla tradycyjnego cukru spożywczego. Jaką ma wartość odżywczą i jak wpływa na zdrowie? Dowiedz się, czy warto włączyć go do diety!

Jak powstaje cukier kokosowy?

Cukier kokosowy pozyskuje się soku, jaki znajduje się w pąkach kwiatowych palmy kokosowej. Jest to proces dwuetapowy. Pierwszy krok to nacinanie i zbieranie soku, jaki sączy się z drzewa kokosowego. Ma on białawą, półprzezroczystą barwę i płynną konsystencję. Następnie uzyskany płyn poddaje się suszeniu – pierwotnie nad ogniem. Obecnie jednak wykorzystuje się do tego odpowiedni, zaawansowany technologicznie sprzęt. Podczas procesu suszenia odparowywana jest woda, a cukier przyjmuje brązową barwę i delikatny karmelowy zapach i smak.

Właściwości i wartość odżywcza

Cukier kokosowy to produkt składający się przede wszystkim z cukrów prostych takich jak sacharoza, glukoza i fruktoza. W tym rodzaju cukru znajdziemy także wybrane składniki mineralne takie jak wapń, cynk, potas, sód czy żelazo. W przypadku żelaza i cynku ilości te mogą być nawet dwa razy większe, niż w tradycyjnym cukrze rafinowanym.

Cukier kokosowy jest także źródłem inuliny, która stanowi frakcję błonnika pokarmowego i wykazuje działanie probiotyczne, czyli sprzyjające rozwojowi korzystnej mikroflory przewodu pokarmowego. Cukier kokosowy zawiera również polifenole. Są to substancje, które mają zdolność do neutralizowania wolnych rodników tlenowych, co przekłada się na spowolnienie starzenia komórek.

Wartość odżywcza cukru kokosowego

	100g produktu	1 łyżeczka (5g)
Energia (kcal)	377,0	18,9
Białko (g)	0,0	0,0
Tłuszcz (g)	0,4	0,02
Węglowodany (g)	93,0	4,65
Błonnik pokarmowy (g)	1,9	0,1

Zastosowanie cukru kokosowego

Cukier kokosowy jest częstym składnikiem dań kuchni azjatyckiej. Powszechnie wykorzystuje się go na Sri Lance, w Indonezji, Malezji, Tajlandii i na Filipinach. W zależności od regionu wykorzystuje się go zarówno do dań wytrawnych, jak i deserów.

Zainteresowanie egzotyczną kuchnią przywędrowało także i do nas. Coraz częściej spotkamy ten produkt na sklepowych półkach. Cukier kokosowy, podobnie jak cukier biały, może być wykorzystywany do dań i napojów, na ciepło i na zimno. Dobrze sprawdza się w rozgrzewających potrawkach i dniach z curry. Cukier kokosowy może być także stosowany podczas przygotowania deserów. Warto pamiętać, że w przypadku jasnych dań i deserów np. bezy królewskiej może delikatnie wpływać na zmianę koloru.

Cukier kokosowy a cukier biały

Cukier kokosowy zyskuje coraz większą popularność jako zamiennik tradycyjnego cukru spożywczego. Oba produkty często są porównywane, a cukier kokosowy jest prezentowany jako lepsza alternatywa cukru buraczanego. Jednakże, czy słusznie?

Wątpliwą zaletą cukru kokosowego jest jego niski indeks glikemiczny. W zależności od wyników badania wynosił on od 35 do 55. Co więcej, cukier kokosowy ma kaloryczność niemalże identyczną jak klasyczny cukier buraczany (377 kcal vs. 405 kcal). Podobny jest także skład i wartość odżywcza obu produktów.

Warto także podkreślić, że zgodnie ze stanowiskiem Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego (ADA) cukier kokosowy zajmuje w diecie takie samo miejsce, jak tradycyjny cukier spożywczy. Oznacza to, że oba produkty mogą być spożywane, ale ich ilość powinna być dostosowana do indywidualnego zapotrzebowania każdej osoby.

W związku z tym żaden z powyższych rodzajów cukrów nie może być określony jako lepszy np. podczas odchudzania czy jako zdrowszy.

Cukier kokosowy a ksylitol

Oprócz cukru kokosowego także ksylitol jako zamiennik klasycznego cukru spożywczego zyskuje coraz większą popularność. Czy możemy powiedzieć, że któryś z nich jest lepszy?

Cukier brzozowy (ksylitol) i cukier kokosowy to pod względem chemicznym dwie całkowicie różne substancje. Stąd ich porównanie jest trudnym zadaniem. Tak jak wyżej wspomniano, cukier kokosowy jest bardzo zbliżony do klasycznego cukru spożywczego. Obie substancje mają zbliżony skład chemiczny, wywierają podobny wpływ na stan zdrowia czy smakowitość dań.

Natomiast z punktu widzenia chemicznego ksylitol to związek nazywany poliolem. Dzięki temu, że nie jest całkowicie trawiony w świetle przewodu pokarmowego, jest o około 40% mniej kaloryczny, niż cukier kokosowy. Może być zatem dobrym rozwiązaniem dla osób chcących zredukować swoją masę ciała. Zaletą ksylitolu jest także to, że wykazuje podobną siłę słodzącą, co tradycyjny cukier i zmniejsza ryzyko próchnicy.

Warto jednak pamiętać, że ksylitol nie jest substancją, którą można spożywać bez ograniczeń. Jego nadmierne spożycie może przyczynić się do dolegliwości żołądkowo – jelitowych np. biegunek i bólów brzucha.

Czytaj także: Zastępujesz cukier ksylitolem? 7 faktów, które musisz znać

Czy cukier kokosowy jest zdrowy?

Mimo, iż cukier kokosowy zyskuje sławę jako zdrowszy zamiennik cukru buraczanego, to ta teoria nie ma potwierdzenia w badaniach naukowych. Cukier kokosowy składa się przede wszystkim z cukrów prostych, które stanowią łatwo dostępne i szybkie źródło energii. W związku z tym włączając go do diety, powinniśmy pamiętać, aby stosować go w umiarkowanej ilości.

Ponadto warto podkreślić, że cukier kokosowy, mimo iż zawiera wybrane składniki odżywcze, to nie jest źródłem witamin, błonnika czy składników mineralnych. Jest to związane z tym, że ilości wyżej wspomnianych w tym produkcie są zbyt niskie, aby mogły mieć znaczenie w codziennym żywieniu.

Podstawowym źródłem cennych składników odżywczych są warzywa i owoce, a także produkty zbożowe, zdrowe tłuszcze, orzechy, chude mięso, nabiał, jaj i ryby. Te produkty powinny tworzyć fundament naszej diety.

Cukier, zarówno kokosowy, jak i buraczany, a także ksylitol, mogą stanowić jej uzupełnienie – szczyt piramidy.

Bibliografia

1. Coconut sugar. Food Data Central. U.S. Department of Agriculture. Agricultural Research Service. Data dostępu 24.02.2021.
2. J. Jessa i wsp. Wartość zdrowotna produktów kokosowych. Pediatria Polska 2015.
3. Trinidad P. Trinidad. Nutritional and health benefits of coconut sap sugar/syrup. Food and Nutrition Research Institute. Departament of Science and Technology.
4. M. Kalemba – Drożdż. Ksylitol – fakty i mity. Czy to substancja prozdrowotna, czy tylko chwyt marketingowy? Public Health Forum 2018, 95 – 99.
5. Glycemic Index of Coco Sugar. Food and Nutrition Research Institute, Republic of Philippines 2014.
6. Glycemic index. Glycemic Index Research Service, Boden Institute of Obesity, Nutrition, Exercise and Eating Disorders, University of Sydney, Australia. 2017.

Nie każdy zdaje sobie z tego sprawę, ale cukier znajduje zastosowanie nie tylko w naszej diecie, ale również w pielęgnacji. Drobinki białego cukru to naturalny składnik wielu kosmetyków, który jest przyjazny zarówno naszej skórze, jak i środowisku naturalnemu. W zależności od postaci cukier może oczyszczać, złuszczać, wygładzać, ujędrniać lub depilować. Co ważne, cukier nie uczula, a stosowany w odpowiedni sposób nie wywołuje także podrażnień. Ze względu na łatwy dostęp do cukru i jego niską cenę jest to bardzo popularny składnik wielu zabiegów upiększających. Można wykonywać je nie tylko w gabinecie kosmetycznym, ale również samodzielnie w zaciszu własnego domu.

Cukier dla urody – czy to jest możliwe?

Cukier w kosmetyce jest znany przede wszystkim ze swoich właściwości mechanicznych. Będąc delikatnie wmasowywany w formie drobnych kryształków, złuszcza martwy naskórek i pobudza miejscowe krążenie krwi. Z kolei w postaci kleistej pasty świetnie sprawdza się do depilacji. To jednak niejedyne właściwości kosmetyczne cukru. Ponieważ glukoza ogranicza dyfuzję wody, cukier stosowany w kosmetykach ma właściwości nawilżające skórę oraz włosy. Z tego powodu znajdziemy go w kremach, maseczkach do twarzy lub odżywkach do włosów. W produktach służących do pielęgnacji włosów odpowiada dodatkowo za wiązanie keratyny włókna włosowego, dzięki czemu pogrubia włosy i zapobiega rozdwajaniu końcówek.

Cukier w domowych kosmetykach

Dostępność i łatwa obróbka cukru pozwalają na jego wszechstronne zastosowanie w domowych zabiegach pielęgnacyjnych. Przy regularnym wykonywania peelingów, maseczek oraz masaży z dodatkiem cukru można zauważyć widoczną poprawę wyglądu skóry oraz włosów. Poniżej prezentujemy 3 skuteczne, a zarazem proste zastosowania cukru podczas domowych rytuałów pielęgnacyjnych.

Domowy peeling z cukru

Dodając łyżeczkę drobnego cukru do swojego ulubionego żelu myjącego, można wykonać skuteczny i bezpieczny dla środowiska naturalnego peeling twarzy lub całego ciała. Podobnie, dodając cukier do szamponu, można zrobić peeling skóry głowy. Drobinki cukru dokładnie oczyszczają skórę z wszelkich zanieczyszczeń, a także złuszczają zalegający, martwy naskórek, pobudzając skórę do odnowy. W ten sposób można odetkać pory skórne, pozbyć się przebarwień i wydobyć ze skóry naturalny blask. Ponieważ cukier stopniowo rozpuszcza się podczas kontaktu z wodą i produktem myjącym, nie jest zbyt agresywny dla skóry. Warto stosować go jako ekologiczną alternatywę dla peelingów z drogerii, które często korzystają z plastikowych drobinek peelingujących. Po spłukaniu mogą one zanieczyszczać środowisko naturalne.

Więcej na temat peelingu można znaleźć w tym artykule.

Masaż ciała drobinkami cukru

Połączenie cukru z olejkiem do ciała stanowi doskonały pomysł. Taką mieszaninę można wykorzystać do relaksującego masażu ciała. Ocierające się o skórę drobinki cukru delikatnie stymulują krążenie krwi, dzięki czemu naturalnie wzmacniają naskórek i ujędrniają skórę. Masaż może być sposobem na nieinwazyjną niwelację cellulitu w problematycznych partiach ciała: na udach i pośladkach. Ze względu na właściwości złuszczające martwy naskórek masaż ciała drobinkami cukru skutkuje mniejszą widocznością niektórych blizn i przebarwień, na przykład rozstępów.  Połączenie cukru z olejkiem doskonale nawilża ciało, pozostawiając ją po masażu jedwabiście gładką i miękką.

Pasty cukrowe do depilacji

Depilacja ciała pastą cukrową jest uznawana za jedną z najskuteczniejszych, a zarazem najmniej inwazyjnych dla skóry. To jednocześnie najstarsza, znana metoda depilacji, którą na Bliskim Wschodzie stosuje się od stuleci. W przeciwieństwie do wosku pasta cukrowa nie przykleja się do skóry, oklejając jedynie niechciane owłosienie. Dzięki temu podrażnienia po depilacji są niewielkie i szybko ustępują. Co ważne, pastę cukrową można stosować na zimno, dlatego nie ma ryzyka poparzenia skóry. Włoski wyrwane razem z cebulkami nie odrastają nawet przez kolejne 3-4 tygodnie.

Do zrobienia domowej pasty cukrowej potrzebujemy:

• 2 szklanki białego cukru;
• ¼ szklanki wody;
• odrobinę soku z cytryny.

Nalewamy wodę do rondelka i podgrzewamy na najmniejszym ogniu aż do zagotowania. Wtedy dodajemy do wody cukier i sok z cytryny. Powoli mieszamy, dopóki cukier całkowicie się nie rozpuści. Cały proces może zająć od 30 do 40 minut, dlatego należy uzbroić się w cierpliwość i nie zapominać o mieszaniu. Poznamy, że pasta jest gotowa, jeśli zawartość rondelka przybrała bursztynowy kolor, a po wyjęciu odrobiny na łyżeczce masa bardzo szybko zastyga.

Gotową pastę cukrową przelewamy do preferowanego naczynia, na przykład do ceramicznej miseczki. Do depilacji bierzemy odrobinę zimnej pasty i ugniatamy ją w dłoniach do momentu, gdy wyraźnie zacznie się kleić. Przed depilacją warto nałożyć na skórę talk, aby była maksymalnie odtłuszczona. Wyrobioną pastę nakładamy na skórę pod włos, a zrywamy zgodnie z kierunkiem wzrostu włosków. Pozostałości pasty na skórze zmywamy wodą, a po depilacji możemy zaaplikować na skórę olejek łagodzący podrażnienia. Regularny peeling cukrowy ciała zapobiega wrastaniu włosków po depilacji.

Czytaj więcej: Cukrowa depilacja – jak wygląda?

Wypróbuj cukier na własnej skórze

Cukier stanowi idealny przykład tego, że naturalna i ekologiczna pielęgnacja wcale nie musi wiązać się z zakupem drogich i trudno dostępnych produktów. Każdy, kto ma cukier w szafce kuchennej, może znaleźć dla niego szerokie zastosowanie kosmetyczne. Co jest charakterystyczne dla cukru, a także stanowi jego dodatkowy atut, to fakt, że można dowolnie łączyć go z różnymi składnikami. Dobrze sprawdzi się zarówno jako dodatek do innych, naturalnych produktów, jak i zakupionych w drogerii żelów, szamponów i maseczek. Wysoka efektywność działania cukru w kosmetyce sprawia, że każdy może korzystać z niego na dostosowany do własnych wymagań sposób.

Cukier muscovado to nierafinowany cukier trzcinowy. Jego nazwa pochodzi od hiszpańskiego słowa „mascabado”, co w języku polskim oznacza właśnie nierafinowany. Naturalny proces przetwarzania cukru muscovado skutkuje jego wysoką zawartością naturalnej melasy. W wyniku tego cukier posiada ciemnobrązowy kolor oraz wilgotną konsystencję, wizualnie przypominając mokry piasek. Charakterystyczny jest także smak cukru, w którym da wyczuć się delikatne nuty toffi oraz goryczy. Niektórzy porównują smak cukru muscovado do syropu klonowego albo miodu, na przykład gryczanego. Cukier muscovado buduje głębię smaku, dlatego powszechnie stosuje się go zarówno w deserach, jak i w daniach wytrawnych oraz napojach.

Jak powstaje cukier muscovado?

Jeden z najmniej rafinowanych cukrów na świecie powstaje z trzciny cukrowej. Jest wytwarzany metodami rzemieślniczymi, które są bardziej pracochłonne od tych stosowanych do pozyskiwania innych rodzajów cukru. Sok wyekstrahowany z trzciny cukrowej jest gotowany aż do odparowania ok. 30% całkowitej objętości płynu. Następnie cukier muscovado jest suszony na słońcu, dzięki czemu krystalizuje się. Alternatywnie schłodzenie powstałej melasy również prowadzi do krystalizacji. W razie potrzeby cukier jest dodatkowo rozcierany, a dopiero później pakowany. Warto mieć na uwadze, że dokładne metody wytwarzania cukru muscovado różnią się w zależności od producenta. Jego największym eksporterem na świecie są Indie. Powstaje jednak także na Filipinach i Barbadosie. Powszechnie uważa się, że to właśnie tam przed wiekami zapoczątkowano jego produkcję.

Zobacz także: Cukier trzcinowy – właściwości i czym się różni od białego?

Rodzaje cukru muscovado

Na rynku dostępne są dwa warianty cukru muscovado, tzw. light (jasny) oraz dark (ciemny). Jasny cukier muscovado po ekstrakcji jest dodatkowo przez krótki czas odwirowywany z melasy, przez co ma jej nieco niższą zawartość od klasycznego, ciemnego cukru muscovado. Przekłada się to nie tylko na jego jaśniejszą barwę, ale również na łagodniejszy smak, przywodzący na myśl karmel. Warto mieć jednak na uwadze, że jasny cukier muscovado w dalszym ciągu jest mniej przetworzonym cukrem od klasycznego cukru trzcinowego, który możemy nabyć w sklepach. Najwięcej melasy, a zatem także składników odżywczych, posiada dark muscovado. Jest ciemniejszy, bardziej wilgotny i posiada delikatnie gorzkawy smak.

Wartości odżywcze, kalorie, indeks glikemiczny

Na podstawie tabeli z wartościami odżywczymi można zauważyć, że cukier muscovado ma podobną zawartość kaloryczną co zwykły cukier. Łyżeczka cukru muscovado o gramaturze 6 g zawiera ok. 22 kcal. Ze względu na wysoką zawartość melasy cukier muscovado posiada jednak także śladowe ilości soli mineralnych, witamin oraz przeciwutleniaczy. Znajduje się w nim żelazo, fosfor, magnez, potas oraz wapń, a także witaminy z grupy B, A i C. Wśród antyoksydantów, które organizm przyjmuje wraz z cukrem muscovado, możemy wymienić przede wszystkim polifenole oraz kwas galusowy. Zapobiegają one uszkodzeniom komórek organizmu, chroniąc je przed wolnymi rodnikami.

Maksymalna zawartość minerałów w 100 g cukru muscovado
Fosfor (mg)	3,9
Wapń (mg)	85
Magnez (mg)	23
Potas (mg)	100
Żelazo (mg)	1,3

Jakie właściwości ma cukier muscovado?

Chociaż cukier muscovado jest bardzo wilgotny i ma długą przydatność do spożycia, nieprawidłowo przechowywany szybko zbryla się i twardnieje. Nie można zatem podawać go w tradycyjnej cukiernicy. Aby zmniejszyć utratę wilgoci przez cukier muscovado, należy przechowywać go w hermetycznie zamykanym opakowaniu. Jeśli cukier stwardnieje, w ciągu nocy można położyć na nim wilgotny ręcznik papierowy – wówczas wróci do swojej prawidłowej postaci.

Cukier muscovado doskonale nadaje się do różnego rodzaju deserów oraz wypieków, ale także potraw wytrawnych i marynat do mięs. Można doprawiać nim na przykład sos barbecue albo ciasto czekoladowe. Świetnie wzbogaca smak pierników oraz lukrów do świątecznych ciast, ponieważ dobrze komponuje się ze smakiem korzennym. Dodaje także egzotycznego posmaku lodom. Wiele osób słodzi nim na co dzień owsiankę oraz kawę. Z cukru muscovado można robić również toffi i karmel.

Cukier muscovado a biały

W przeciwieństwie do cukru białego proces produkcji muscovado jest znacznie uproszczony. Wiąże się to z jego wyższą zawartością składników odżywczych, ale również z bardziej skomplikowanym smakiem. Oba cukry mogą mieć zatem zupełnie inne zastosowanie w kuchni, będąc używane do innych potraw. W wyniku wysokiej zawartości melasy w porównaniu do cukru białego muscovado o wiele szybciej zbryla się i kamienieje, dlatego trzeba przechowywać go w szczelnym pojemniku. Droższe, naturalne metody pozyskiwania cukru muscovado idą w parze z jego wyższą ceną od cukru białego. Za opakowanie 500 g cukru muscovado zapłacimy ok. 7-8 zł, podczas gdy 1 kg cukru białego to koszt ok. 3 zł.

Czym zastąpić cukier muscovado?

Osoby poszukujące najlepszej alternatywy dla cukru muscovado mogą sięgać po inne, nierafinowane cukry trzcinowe. Kryterium wyboru powinna być przede wszystkim wysoka zawartość melasy, ponieważ to ona odpowiada za szczególne właściwości cukru muscovado. Dostępne na rynku odpowiedniki to na przykład cukier jaggery, panela oraz sucanat. Można kupić je przez Internet albo w niektórych sklepach ze zdrową żywnością.

Zamiennikiem cukru muscovado może być również brązowy cukier trzcinowy. Ze względu na mniejszą zawartość melasy różni się on jednak drobniejszą konsystencją, łagodniejszym smakiem i mniejszą zawartością składników odżywczych. W ostateczności można zrobić domowy cukier w stylu muscovado: zmieszać 1 szklankę cukru białego z 2 łyżkami melasy (ok. 40 g).

Czy cukier muscovado jest zdrowy?

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) informuje, że cukry proste nie powinny przekraczać 10% całkowitego, dziennego zapotrzebowania na energię, a cukry dodane 5%. Dotyczy to zarówno osób dorosłych, jak i młodzieży oraz dzieci. Jeśli zatem cukier muscovado jest spożywany w odpowiednich ilościach, może być dodatkowo korzystny dla naszego zdrowia. Wynika to z wysokiej zawartości nieprzetworzonej melasy, która obfituje w składniki odżywcze. Witaminy, minerały oraz przeciwutleniacze znajdujące się w cukrze muscovado wspierają naturalną odporność organizmu, wzmacniają kości, a także zapobiegają przedwczesnemu starzeniu. Przeciwutleniacze zmniejszają ryzyko rozwoju nowotworów, dodatkowo regulując gospodarkę wodną i hormonalną w organizmie.

Bibliografia

https://www.healthline.com/nutrition/muscovado-sugar

https://publishing.cdlib.org/ucpressebooks/view?docId=ft4580066d&chunk.id=d0e368&toc.depth=1&toc.id=d0e368&brand=eschol

Cukier to jeden ze składników diety. Obecnie często spotykamy dwie skrajne postawy osoby unikające cukru jak ognia i absolutnych wielbicieli słodkich przysmaków. Jednak, jak się okazuje, żadna z tych dróg nie jest do końca właściwa. Czy w zdrowej i prawidłowo zbilansowanej diecie jest miejsce na cukier?

Dieta XXI wieku – jaka jest?

Tak jak nasze telefony, sposób pracy czy styl życia muszą podążać za trendami stale rozwijającego się świata, tak i nasza dieta nie może pozostać w tyle! Nasz model żywienia powinien być wygodny, dobrze dopasowany i skomponowany z produktów, które lubimy. Jednak, czy taka dieta może być jednocześnie zdrowa?

Okazuje się, że tak! Zgodnie z jednym z najbardziej znanych rankingów diet – Best Diets Overall w 2020 roku to dieta fleksitariańska zasłużyła na miano jednej z najlepszych diet na świecie! Ten model żywienia zajął zaszczytne drugie miejsce! Podstawę diety fleksitariańskiej stanowią zdrowe produkty spożywcze takie jak warzywa, owoce czy pełnoziarniste produkty zbożowe, a jedną z kluczowych zasad jest elastyczne podejście do żywienia. Polega ono na tym, że mimo iż dieta ta jest przede wszystkim wegetariańska, to w mniejszej ilości można spożywać także mięso czy cukier.

Jak pokazują badania, dieta fleksitariańska, opierająca się głównie na produktach pochodzenia roślinnego i ograniczająca spożycie mięsa, może wykazywać korzystny wpływ na zdrowie w wielu aspektach takich jak:

• redukcja masy ciała;
• zmniejszenie nadciśnienia tętniczego;
• obniżenie ryzyka cukrzycy typu 2;
• poprawa pozostałych parametrów metabolicznych.

Wstępne badania sygnalizują także, że taka dieta może być pomocna również w leczeniu zapalnych chorób jelit. Warto jednak zwrócić uwagę na aspekt elastyczności tego modelu żywienia. Dobrze wiemy, że zakazany owoc smakuje nam najbardziej. Ma to bezpośrednie przełożenie także na dietę – im więcej restrykcji i ograniczeń towarzyszy nam każdego dnia, tym trudniej jej przestrzegać. Z kolei elastyczne dopasowanie składników i pozwolenie sobie od czasu do czasu na słodką przekąskę czy mięsny posiłek może przełożyć się na dłuższe i bardziej konsekwentne stosowanie zasad zdrowej diety.

Zapotrzebowanie na cukier w codziennej diecie

Nasz codzienny jadłospis powinien bazować na zdrowych produktach spożywczych:

• warzywach i owocach (świeżych i przetworzonych);
• razowych produktach zbożowych;
• roślinnych źródłach białka – nasionach roślin strączkowych i orzechach;
• dobrych źródłach tłuszczów, takich jak płynne oleje roślinne, orzechy, nasiona, awokado i oliwki.

Jednakże już coraz częściej zwraca się uwagę na rozsądne podejście do diety. Nie należy podążać za wysoce restrykcyjnymi, wymagającymi dietami. Zgodnie z zaleceniami Instytutu Żywności i Żywienia czy Światowej Organizacji Zdrowia w małych ilościach w naszej diecie może znaleźć się także cukier czy mięso.

To, co należy podkreślić to fakt, że cukier i słodycze należy ograniczać i jeśli chcemy włączyć je do diety, należy to robić w małych ilościach. Co jednak kryje się pod określeniem małych ilości?

Rekomendacje dot. spożycia cukru (IŻŻ 2017, WHO 2015)

Instytut Żywności i Żywienia (IŻŻ)	obecność cukrów prostych w diecie	do 10% wartości energetycznej diety
Światowa Organizacja Zdrowia (WHO)	ilość cukrów dodanych	do 5% wartości energetycznej diety

W praktyce oznacza to, że:

• zgodnie z rekomendacjami Instytut Żywności i Żywienia kobieta przestrzegająca diety 1600 kcal może dziennie zjeść 160 kcal dostarczonych z cukrów prostych obecnych w owocach, warzywach czy tradycyjnym cukrze spożywczym;
• zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia 80 kcal może pochodzić z cukrów dodanych, czyli tych pochodzących z dosładzania, zarówno przez nas, jak i producentów żywności.

Polecamy artykuł do czytania: Słodka równowaga: dzienne zapotrzebowanie na cukry – ile dla kogo?

Cukier cukrowi nierówny

Pod słowem “cukier” dla wielu z nas kryją się wszystkie substancje, które charakteryzują się słodkim smakiem. Tymczasem okazuje się, że cukier cukrowi nierówny i ten produkowany jako cukier stołowy np. z trzciny cukrowej czy buraków to substancja zupełnie inna niż np. cukier owocowy.

Cukier, który tradycyjnie dodaje się do herbaty, kawy czy wypieku słodkich ciast to sacharoza, czyli dwucukier będący połączeniem glukozy i fruktozy. Sacharoza naturalnie występuje także w owocach, warzywach czy zbożach. Jej zawartość w danym produkcie zależy od wielu czynników np. stopnia dojrzałości owoców i warzyw czy poziomu przetworzenia produktów zbożowych.

Drugim co do popularności źródłem cukru są owoce, które podobnie jak miód, w większości stanowią źródło fruktozy. W mniejszych ilościach w owocach znajdziemy także glukozę i wspomnianą wcześniej sacharozę.

Cukrem, który występuje naturalnie w produktach spożywczych, jest także galaktoza. Znajdziemy ją w mleku i produktach powstałych na jego bazie.

Dodatkowo polecamy do czytania: ABC cukrów – przewodnik po rodzajach cukrów

Jak zdrowo słodzić?

Zatem, czy jest miejsce na cukier w diecie? Biorąc pod uwagę aspekt zdrowotny żywienia, jeśli mamy ochotę na słodkie smaki, to przede wszystkim powinniśmy postawić na owoce. Są one źródłem witamin, składników mineralnych i błonnika. To te produkty powinny stanowić główne źródło “cukru” w naszej diecie.

Natomiast w mniejszej ilości, czyli 5% naszej diety może stanowić dosładzanie. Warto jednak pamiętać o tym, że mowa tu nie tylko o tym, co sami dosładzamy, ale także o produktach dosładzanych przez producentów.

Jak kontrolować ilość cukru w diecie?

Aby być świadomym konsumentem, czytajmy etykiety. O tym, czy cukier jest obecny w danym produkcie spożywczym, dowiemy się, jeśli zajrzymy do sekcji „składniki”. Chcąc nie narażać się na nadmierną ilość cukru w diecie, unikajmy produktów, w których cukier wymieniony jest jako jeden z pierwszych składników.

Bibliografia

1. WHO. Guideline: sugars intake for adults and children. World Health Organization, 2015
2. D. Nelkowska. Orthorexia nervosa: definicje, kryteria, klasyfikacje – kontrowersje i rozbieżności w wynikach badań. Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska, sectio J – Paedagogia-Psychologia. 2019;32:3:169.
3. M. Jarosz i wsp. Normy żywienia dla populacji Polski. Instytut Żywności i Żywienia 2017.
4. E. Pietrzykowska i wsp. Psychologiczne aspekty nadwagi, otyłości i odchudzania się. ol. Merk. Lek., 2008, XXIV, 143, 472 – 476.
5. D. Parol. Zasada 80/20 czyli jak jeść słodycze na diecie. Damianparol.com Dostęp online 19.10.2020.
6. K. Wiśniewska. Dieta fleksitariańska, czyli… elastyczny wegetarianizm. Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej 2019.
7. E. J. Derbyshire. Flexitarian Diets and Health: A Review of the Evidence-Based Literature. Frontiers in Nutrition 2017; 3:55:1-7.
8. Best Diets Overall. U. S. News. Dostęp online 03.11.2020

Cukier trzcinowy nierzadko uchodzi za zdrowszą alternatywę do słodzenia. Chętnie dodajemy go do herbaty, kawy czy deserów. Co poniektórzy lubią go nawet w alkoholowych koktajlach! W końcu jest on przecież dużo zdrowszy! Ale czy na pewno? A co z cukrem białym? Cukier trzcinowy jest lepszy niż buraczany? A cukier brązowy? Czy to ten sam produkt? Który jest zdrowszy? Odpowiedzi na te wszystkie nurtujące pytania znajdziesz właśnie w tym artykule!

Jak powstaje cukier trzcinowy?

Cukier trzcinowy przywędrował do nas, aż z Melanezji! Jak sama nazwa wskazuje, powstaje on z trzciny cukrowej, którą uprawia się w rejonach o temperaturze powyżej 20 st. C i stosunkowo wysokich opadach, czyli np. w Brazylii, Indii czy Chinach. Uprawa tych roślin wymaga także żyznej gleby. Najbardziej cenimy sobie nierafinowany cukier trzcinowy, czyli taki, który jest produkowany bez oczyszczania, czyli bez oddzielania melasy trzcinowej. To właśnie ona nadaje cukrowi trzcinowemu lekko brązową, karmelową barwę.

To, co może wydawać się zaskakujące, to fakt, że obecnie produkcja cukru z trzciny cukrowej przerosła tę z buraków. To właśnie cukier trzcinowy odpowiada za ponad połowę cukru spożywczego konsumowanego na świecie. Na polskie stoły wędruje on zazwyczaj z Azji lub regionów basenu Morza Śródziemnego.

Właściwości cukru trzcinowego

Cukier trzcinowy jest substancją stałą, bez zapachu o lekko brązowej, karmelowej barwie. Nie poddany obróbce termicznej ma dosyć klejącą i lepką strukturę, a poddany działaniu wysokiej temperatury, rozpuszcza się.

Z punktu widzenia żywieniowego jest przede wszystkim źródłem węglowodanów prostych – cukrów. Zawiera śladowe ilości białka i tłuszczów. Jedna łyżeczka od herbaty dostarcza około 20 kcal. Cukier trzcinowy zawiera niewielkie ilości witamin i składników mineralnych. Jednakże warto pamiętać, że wartość odżywcza, wygląd, smak czy zapach produktów spożywczych zależy od wielu czynników takich jak rodzaj wykorzystanego surowca, metoda uprawy czy sposób analizy składników odżywczych.

Jak dowodzą badania prowadzone na syropie trzcinowym (surowiec do otrzymywania cukru trzcinowego), jest on źródłem różnych składników odżywczych. Szczegóły przedstawiono w tabeli poniżej.

Zawartość wybranych składników mineralnych i witamin w nierafinowanym (nieoczyszczonym) cukrze trzcinowym (na 100 g):

Składniki mineralne	Potas (mg)	531,3
	Wapń (mg)	102
	Żelazo (mg)	4,98
	Miedź (mg)	1,47
	Magnez (mg)	65,5
Witaminy	Beta – karoten (ug)	80,8
	B1 (mg)	0,03
	B2 (mg)	0,07
	B3 (mg)	2,14
	C (mg)	4,23
	E (mg)	55,6

Cukier trzcinowy a brązowy

Cukier trzcinowy nierzadko bywa utożsamiany z cukrem brązowym. Jednakże czy to to samo?

Okazuje się, że nie! Mówiąc o cukrze trzcinowym, zazwyczaj mamy na myśli nierafinowany (nieoczyszczony) cukier wyprodukowany z trzciny cukrowej. Natomiast pod pojęciem cukier brązowy teoretycznie może kryć się cukier trzcinowy, który ma naturalnie brązową barwę, jednakże w większości przypadków jest to oczyszczony cukier buraczany, który został sztucznie zabarwiony na brązowo. Taki cukier biały zazwyczaj jest barwiony karmelem. Po co dokonuje się takiego zabiegu?

Cukier trzcinowy nierafinowany dzięki temu, że zawiera w sobie melasę dostarcza niewielkich ilości składników mineralnych takich jak wapń, potas, magnez czy żelazo. Mimo iż te ilości są bardzo małe, to często taki cukier jest postrzegany jako zdrowszy. W konsekwencji charakteryzuje się on ceną nawet 6x wyższą, niż klasyczny cukier biały. A więc, cukier brązowy, mimo iż zazwyczaj będzie to po prostu klasyczny cukier spożywczy, jeśli kojarzy się z droższym cukrem trzcinowym to także może być sprzedawany jako droższy produkt.

Cukier trzcinowy a biały

Przez wielu z nas cukier trzcinowy uważany jest za zdrowszy zamiennik cukru białego. Czy słusznie?

Analizując skład cukru trzcinowego i buraczanego warto podkreślić, że oba rodzaje cukrów w zdecydowanej większości składają się z jednej i tej samej substancji – sacharozy, która nadaje im lubiany przez nas, słodki smak. Pozostałą część obu cukrów stanowią składniki mineralne. W przypadku cukru trzcinowego jest to około 2 – 3% jego masy.

Często podnoszoną kwestią, mającą za zadanie przemawiać za tym, że cukier trzcinowy jest lepszym wyborem, niż cukier buraczany, jest rzekoma wyższa zawartość składników mineralnych w cukru trzcinowym. Owszem, jest to prawdą. Cukier trzcinowy, który nie został poddany procesowi rafinacji (oczyszczania), zawiera naturalnie występującą melasę. Jest ona źródłem niewielkiej ilości składników mineralnych i witamin z grupy B. W konsekwencji cukier trzcinowy (nierafinowany) zawiera nieco więcej składników mineralnych takich jak np. potas, magnez czy żelazo, niż cukier biały (oczyszczony cukier buraczany).

Warto jednak podkreślić, że te różnice są na tyle małe, że w codziennej diecie nie mają żadnego znaczenia żywieniowego. Trzeba pamiętać, że cukier buraczany czy trzcinowy nie spożywamy ze względu na jego cenne właściwości odżywcze. Źródłem witamin czy składników mineralnych w naszej diecie są warzywa i owoce, które powinny stanowić podstawę diety, a także produkty zbożowe (preferowane pełnoziarniste), które stanowią kolejne piętro Piramidy Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej.

Jak sprawdzić, czy trzcinowy cukier jest prawdziwy?

Przez całe wieki cukier trzcinowy uchodził za dobro luksusowe. Jeszcze w czasach średniowiecza, gdy zaczął się on pojawiać na stołach europejskich np. we Włoszech lub Anglii był uznawany za środek leczniczy lub niezwykły rarytas. Obecnie nadal cukier trzcinowy jest produktem znacznie droższym, niż klasyczny cukier spożywczy produkowany z buraków cukrowych. Nie dziwi, więc fakt, że nierzadko bywa fałszowany.

Chcąc przekonać się o tym, z jakim cukrem mamy do czynienia, naszym pierwszym krokiem zawsze powinna być lektura opakowania. Tam producent żywności ma obowiązek poinformować nas zgodnie z prawdą, co stanowi zawartość pudełka, które właśnie trzymamy w rękach. Dodatkowo pomocna może się także okazać obserwacja wizualna – cukier trzcinowy powinien mieć lekko brązową karmelową barwę, lepką i kleistą konsystencję.

Сzy cukier trzcinowy barwi wodę?

Cukier trzcinowy posiada delikatnie brązową, karmelową barwę. Dodając go do dań wytrawnych lub deserów możemy obawiać się, że jego ciemne zabarwienie przeniesie się na wodę lub inne potrawy. Czy słusznie?

Na to pytanie nie ma jednej odpowiedzi. Cukier nie poddany obróbce termicznej czyli np. prosto z cukiernicy czy pudełka, dodany do ciepłej lub gorącej wody powinien rozpuścić się w niej, nie zmieniając jej koloru. Ale cukier poddany ogrzewaniu tzw. karmelizacji, kiedy to z postaci stałej przechodzi w delikatnie płynną (rozpuszcza się) charakteryzuje się znacznie ciemniejszą barwą. Taki cukier często bywa wykorzystywany w produkcji słodyczy i deserów. Tak ciemny, skarmelizowany cukier może zmienić barwę np. ciasta lub kremu na beżową, a nawet brązową.

Czy cukier trzcinowy jest zdrowy?

Zastanawiając się nad aspektami zdrowotnymi cukru trzcinowego warto pamiętać, że jego głównym składnikiem jest sacharoza, a więc substancja słodząca należąca do “cukrów”. Jak wskazują zalecenia Instytutu Żywności i Żywienia i Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) w naszej diecie nie powinno się znaleźć więcej, niż 90 g cukrów dziennie.

Zatem, można powiedzieć, że cukier trzcinowy spożywany w diecie w małych ilościach (do 5 – 10% wartości energetycznej diety) nie będzie wpływał na nasze zdrowie negatywnie. W praktyce, w przypadku większości z nas, jest to ilość równa około 200 kcal na dzień, czyli około 10 – 12 łyżeczek cukru. Chcąc czerpać przyjemność ze słodkich dań i posiłków w swojej diecie warto przestrzegać tych ilości, ponieważ nadmierne spożycie cukru może doprowadzić do wzrostu masy ciała i wielu chorób dietozależnych. Prowadząc zdrowy styl życia pamiętajmy także o regularnej aktywności fizycznej, która pozwala nam nie tylko zachować pełnię zdrowia i dobre samopoczucie, ale także sprzyja wykorzystaniu energii spożytej między innymi właśnie pod postacią cukrów.

Zatem czy warto wybierać cukier trzcinowy nad białym lub brązowym? Z punktu widzenia żywieniowego nie ma to znaczenia. Cukier, jeśli występuje w naszej diecie, stanowi formę przyjemności i urozmaicenia diety, aniżeli źródła składników odżywczych. Z tego względu należy pamiętać o jego umiarkowanej konsumpcji i pozostałych elementach zdrowego stylu życia, jakim są prawidłowo zbilansowana i zróżnicowana dieta, a także regularna, indywidualnie dobra aktywność fizyczna.

Bibliografia

1. Marta Zawadzka. Cukrowy zawrót głowy. „Gazeta Cukrownicza”, s. 38-39, grudzień 2015. [dostęp 2016-02-04].
2. Jarosz i wsp. Piramida Zdrowego Żywienia i Aktywności Fizycznej. Instytut Żywności i Żywienia 2016.
3. Taraszewska. Cukier – brązowy czy biały? Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej 2018.
4. Jarosz i wsp. Normy żywienia dla populacji Polski. Instytut Żywności i Żywienia 2017.
5. Kłosiewicz-Latoszek L. i wsp. Cukier a ryzyko otyłości, cukrzycy i chorób sercowo-naczyniowych. Problemy Higieny i Epidemiologii 2011; 92:2:181-186.
6. Diet, nutrition and the prevention of chronic diseases: report of a joint WHO/FAO expert consultation. WHO Technical Report Series 916, Geneva, 2003.
7. Walter. Nutritional and functional components of non centrifugal cane sugar: A compilation of the data from the analytical literature. Journal of Food Composition and Analysis 2015; 43:194-202.

Ksylitol to jedna z nowości na rynku nowoczesnej żywności. Szczególną popularnością cieszy się wśród zwolenników zdrowego odżywiania, a także osób, które chcą pozbyć się zbędnych kilogramów. Często jest wybierany jako zamiennik tradycyjnego cukru. Jednakże mimo jego wysokiej popularności okazuje się, że w praktyce niewiele wiemy na jego temat. Czy jest zdrowy? Ile można go jeść i jak właściwie można go stosować?

Ksylitol – co to jest?

Ksylitol to przede wszystkim słodzik, bowiem z właściwości nadawania słodkiego smaku jest najbardziej znany. Bywa on także nazywanym cukrem brzozowym, a określenie to wzięło się stąd, że pierwotnie to właśnie drzewa brzozowe stanowiły podstawowy surowiec do jego produkcji. 

Ksylitol ma postać białego, krystalicznego proszku bez zapachu. Podobnie jak cukier spożywczy, nadaje słodki smak potrawom, jednakże z uwagi na to, iż jest inaczej trawiony i metabolizowany, dostarcza o 40% mniej kalorii. Jak to możliwe?

Ksylitol pod kątem chemicznym to związek należący do „alkoholi wielowodorotlenowych”, które bywają także nazywane poliolami. Związki należące do tej grupy są inaczej metabolizowane w organizmie człowieka, a także nie są trawione tak jak cukry proste np. fruktoza (cukier obecny w owocach).

Spożyte, nie ulegają fermentacji i trawieniu w obrębie jamy ustnej i jelita cienkiego. Są natomiast częściowo wchłanianie i kolejno metabolizowane przez wątrobę lub dopiero fermentowane w obrębie jelita grubego przez obecną tam florę bakteryjną. W konsekwencji dostarczają mniej więcej o połowę mniej energii, gdyż 1g ksylitolu czy erytrolu dostarcza 2,4 kcal, natomiast 1g sacharozy dostarcza 4 kcal.

Zobacz także: Ile kalorii ma cukier?

Czy ksylitol jest zdrowy?

Ksylitol, jako dodatek do żywności, został określony jako bezpieczny i zgodnie z rozporządzeniem Unii Europejskiej nr 1129 z 2011 widnieje na liście dozwolonych substancji stosowanych w produkcji żywności. Także w badaniach naukowych spożywanie cukru brzozowego nie tylko wydaje się bezpieczne, ale także korzystnie wpływa na organizm. 

Jak wskazują naukowcy, ksylitol wykazuje szereg pozytywnych działań na organizm człowieka. Jest on zalecany dla:

• osób z zaburzoną tolerancją glukozy, czyli dla cukrzyków (diabetyków) i osób z insulinoopornością, ponieważ jego metabolizm nie wymaga udziału insuliny, jest mniej kaloryczny, a także ma niższy indeks glikemiczny, 
• dzieci, a także osób starszych, które borykają się z problemem próchnicy, ponieważ nie fermentuje on w obrębie jamy ustnej, dzięki czemu hamuje rozwój bakterii w tym obszarze, poprawia także jakość szkliwa zębów i przywraca równowagę kwasowo – zasadową, 
• osób z nadmierną masą ciała, gdyż jest mniej kaloryczny i ma niższy indeks glikemiczny, co w połączeniu ze zdrową i odpowiednio dopasowaną dietą, a także regularną aktywnością fizyczną, może pomóc w redukcji nadmiernej masy ciała.

Czy ksylitol to chwyt marketingowy?

Biorąc pod uwagę liczne korzyści cukru brzozowego, warto by zapytać “czy ma on jakieś wady?” Czy stosując ten produkt, trzeba się ograniczać? A może to wszystko to po prostu chwyt marketingowy? W końcu ksylitol jest średnio ponad 12 razy droższy od tradycyjnego cukru. Zatem, czy warto przepłacać?

Biorąc pod uwagę dostępne badania, warto docenić cukier brzozowy. Niewątpliwe wykazuje on szereg korzystnych działań na organizm człowiek. Jednakże jego zastosowanie posiada pewne ograniczenia. Warto wiedzieć, kto i w jakiej ilości może spożywać ksylitol, a kto powinien unikać cukru brzozowego. 

Jak stosować ksylitol?

Cukier brzozowy jest dobrze rozpuszczalny w wodzie, a także jest stabilny w wysokich temperaturach. W związku z tym można go wykorzystywać do napojów, dań i potraw zarówno na zimno, jak i na ciepło. Z uwagi na to, iż przez większość osób jest dobrze tolerowany, jak dotąd nie ustalono jego dopuszczalnego poziomu spożycia. Jednakże większość producentów, jako bezpieczną dawkę podaje ilość 30 g. Wynika to z tego, że większe spożycie polioli może przyczynić się do odczuwania nieprzyjemnych dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, tzn.:

• bólów brzucha;
• wzdęć;
• gazów.

Kto nie powinien spożywać ksylitolu?

W przypadku cukru brzozowego właściwie nie można powiedzieć o jego szkodliwości, gdyż dla większości z nas, spożywany w umiarkowanych ilościach, wydaje się bezpieczny. Warto jednak uważnie obserwować swój organizm, włączając go do diety. Początkowo nie należy jeść go w dużych porcjach, ale stopniowo zwiększać ilość. 

Należy także pamiętać, że produktu tego powinny unikać osoby z naturalnie wrażliwym przewodem pokarmowym, np. osoby chorujące na zespół jelita drażliwego. We wszystkich jednostkach, w których mamy do czynienia z zaburzeniem funkcjonowania przewodu pokarmowego i np. nadmierną produkcją gazów, wzdęciami czy biegunką, spożycie ksylitolu może nasilić te dolegliwości. 

Co więcej, ksylitol, mimo iż bezpieczny dla ludzi, jest bardzo niebezpieczny dla psów, gdyż prowadzi do uszkodzenia wątroby. Z tego względu pod żadnym pozorem nie należy dokarmiać naszych psiaków posiłkami i przekąskami z tym słodzikiem.

Gdzie występuje ksylitol?

Ksylitol to związek, który naturalnie występuje w organizmie ludzkim, a także wielu produktach spożywczych np. w:

• śliwkach (935 mg/100 g s.m.);
• truskawkach (362 mg/100 g s.m.);
• kalafiorze (300 mg/100 g s.m.);
• malinach (268 mg/100 g s.m.).

Także dzięki swoim właściwościom jest szeroko wykorzystywany w przemyśle spożywczym i farmaceutycznym, gdzie najczęściej jest wykorzystywany, jako: 

• słodzik;
• emulgator; 
• stabilizator;
• substancja pochłaniająca wilgoć;
• środek zagęszczający. 

W związku z tym także w żywności produkowanej przemysłowo go znajdziemy. Dotyczy to zwłaszcza gum do żucia, pasty do zębów i preparatów farmaceutycznych. W produktach spożywczych jego dodatek oznacza się symbolem E967.

Cukier spożywczy a ksylitol

Cukier brzozowy może być zamiennikiem cukru spożywczego. Warto jednak pamiętać o tym, że właściwie nie znamy dawki bezpiecznej do spożycia, a nadmierna konsumpcja tego słodzika wiąże się z nieprzyjemnymi dolegliwościami z przewodu pokarmowego. Spożycie zbyt dużej ilości ksylitolu może skończyć się biegunką.

Pamiętać także należy o tych, którzy cukru brzozowego nie mogą spożywać. Mowa tu o naszych psach. Jeśli mamy tendencję do dzielenia się z nimi swoimi posiłkami, powinniśmy zrezygnować ze spożywania tego słodzika, aby przez pomyłkę nie narazić ich na negatywne konsekwencje dla zdrowia. Cukier spożywczy będzie także lepszym wyborem, niż ksylitol, dla tych osób, które cierpią na zaburzenia pracy przewodu pokarmowego. Jako że cukier brzozowy nie wchłania się w całości w świetle jelita cienkiego, sprzyja biegunkom, wzdęciom i nadmiernej produkcji gazów.

Bibliografia

• M. Grabda. Poliole – słodycz bez wyrzeczeń. Dietetycy.org.pl 2018, dostęp online 29.03.2020.
• Małgorzata Grembecka. Ksylitol – Rola W Diecie Oraz Profilaktyce I Terapii Chorób Człowieka Bromat. Chem. Toksykol. – XLVIII, 2015, 3, str. 340–343.
• M. Kalemba – Drożdż. Ksylitol – fakty i mity. Czy to substancja prozdrowotna czy tylko chwyt marketingowy? Public Health Forum 2018, 95 – 99.

Często słyszymy, że nie powinniśmy spożywać cukru, a co więcej, że należy go ograniczać. Jednakże, czy powinniśmy się go obawiać, bo jest kaloryczny? Okazuje się, że nie! Cukier, jako produkt spożywczy, składa się wyłącznie z węglowodanów, które dostarczają przeciętną ilość kalorii.

Ile energii dostarcza nam cukier?

Cukier spożywczy to produkt składający się wyłącznie z węglowodanów prostych, czyli sacharozy, która stanowi połączenie glukozy i fruktozy. Wyżej wymienione cukry dostarczają 4 kilokalorie (potocznie kalorie) na 1 gram produktu, co w praktyce oznacza, że 100 g cukru spożywczego jest źródłem 405 kalorii. Większość rodzajów cukru nie dostarcza nam białka, tłuszczu, ani błonnika pokarmowego. Cukier spożywczy jest także źródłem śladowej ilości wybranych składników mineralnych.

Wartość odżywcza cukru

Ilość produktu	Energia (kcal)	Białko (g)	Węglowodany (g)	Tłuszcze (g)	Błonnik pokarmowy (g)
100 g cukru	405	0	99,8	0	0
1 szklanka cukru (200 g)	810	0	199,6	0	0
1 łyżka stołowa cukru (12 g)	49	0	11,98	0	0
1 łyżeczka od herbaty cukru (6 g)	25	0	5,99	0	0

Skąd pochodzi cukier w naszej diecie?

Analizując naszą zwyczajową dietę, możemy zauważyć, że wiele produktów obecnych w jadłospisie dostarcza nam cukrów. Gdzie znajdują się cukry?

Zgodnie z tabelami wartości odżywczej żywności podstawowym źródłem cukru w naszej diecie mogą być:

• owoce (świeże, pieczone, suszone);
• soki, musy, nektary i inne przetwory owocowe.

W mniejszej ilości źródłem cukrów prostych są także warzywa, zwłaszcza skrobiowe, poddane obróbce termicznej np. ziemniaki, bataty czy dynia, a także nabiał, który zawiera naturalnie występujący tu cukier mleczny, czyli laktozę. Również produkty zbożowe takie jak makaron, pieczywo czy kasza, zwłaszcza ich odmiany oczyszczone np. białe pieczywo lub jasny makaron, są zasobnym źródłem węglowodanów prostych, potocznie nazywanych cukrami.

Ile kalorii dostarcza jedna łyżka cukru?

* tempo spalania kalorii zależy od osobniczych różnic w tempie metabolizmu, płci, wieku, wagi ciała i szybkości wykonywanych ćwiczeń

Czytaj więcej: Cukier a aktywność fizyczna

Jednakże w naszym menu mogą także znajdować się produkty będące źródłem cukrów dodanych. Do nich należą:

• dosładzane soki, napoje gazowane;
• miód;
• różne rodzaje cukru służące do doprawiania dań i napojów np. herbaty.

Wśród produktów spożywczych źródłem różnych cukrów są także słodycze i pieczywo cukiernicze takie jak np. drożdżówki czy pączki.

Wartość odżywcza 1 łyżki cukru

Rodzaje cukru	Energia (kcal)	Białko (g)	Węglowodany (g)	Tłuszcze (g)	Błonnik pokarmowy (g)
Cukier buraczany	49	0	11,98	0	0
Cukier trzcinowy (12 g)	47,5	0	11,8	0	0
Cukier brązowy (11 g)	42	0	10,87	0	0
Cukier puder (11 g)	45	0	10,98	0	0
Cukier kokosowy (12 g)	47	0,23	11,01	0,23	0
Cukier waniliowy (12 g)	49	0	11,98	0	0
Cukier wanilinowy (12 g)	47,8	0	12	0	0
Lukier (20 g)	65,6	0,38	16	0	0
Karmel (12 g)	45,7	0,55	9,24	0,96	0

Analizując powyższą tabelę, warto zauważyć, że wszystkie rodzaje cukru są do siebie zbliżone. Zarówno pod względem ilości dostarczanych kalorii, jak i pozostałych składników odżywczych. Podobnie jest także w przypadku witamin czy składników mineralnych. Ich zawartość we wszystkich rodzajach cukru jest zbliżona. Nie ma znaczenia, czy “dla zdrowia” wybieramy cukier trzcinowy, czy brązowy. Zawartość witamin i składników mineralnych jest we wszystkich rodzajach cukru tak samo niska i nie mogą być one postrzegane jako źródło składników mineralnych czy witamin.

Bibliografia

1. H. Szajewska i wsp. Tabele składu i wartości odżywczej żywności. PZWL 2017.
2. Encyklopedia Popularna. Warszawa: PWN, 1966.
3. A. Tarszewska. Cukier – brązowy czy biały? Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej. Instytut Żywności i Żywienia 2018.
4. A. Wojtasik. Cukry – co trzeba o nich wiedzieć? Narodowe Centrum Edukacji Żywieniowej. Instytut Żywności i Żywienia 2017.
5. M. Jarosz i wsp. Normy żywienia dla populacji Polski. Instytut Żywności i Żywienia 2017.
6. M. Ziemiański: Słownik towaroznawczy. Wydawnictwo Przemysłu Lekkiego i Spożywczego, 1957.

Czym jest peeling?

Peeling to zabieg upiększający, który możemy odbyć zarówno w profesjonalnym salonie kosmetycznym, jak i wykonać samodzielnie w domu. Jego celem jest poprawa wyglądu i stanu naskórka, a jest to możliwe dzięki usunięciu starych i zniszczonych komórek, spłyceniu drobnych zmarszczek, a także pozbyciu się drobnych przebarwień.

W zależności od metody i produktów stosowanych podczas wykonywania peelingu zabieg ten dzielimy na:

• mechaniczny/fizyczny, gdzie ścieranie naskórka następuje pod wpływem odpowiedniego sprzętu kosmetologicznego lub np. zmielonych ziarenek kawy czy drobnych łupin orzechów,
• chemiczny, gdzie rozpuszczanie powierzchniowej warstwy naskórka i zanieczyszczeń następuje pod wpływem np. delikatnych substancji enzymatycznych.

Natomiast w zależności od intensywności zabiegu wyróżniamy:

• peeling bardzo powierzchowny;
• peeling powierzchowny;
• peeling średniogłęboki;
• peeling głęboki.

Dlaczego do peelingu używamy cukru?

W arsenale kosmetyków stosowanych w gabinetach kosmetologicznych i dermatologicznych, a nawet w naszej kuchni, znajdziemy wiele produktów, które świetnie nadadzą się jako baza złuszczająca do peelingu. Dlaczego więc warto wybrać cukier?

Powodów jest kilka. Przede wszystkim cukier nie uczula, a więc dla każdego z nas, po dobraniu odpowiedniego poziomu intensywności złuszczania, jest bezpieczny. Cukier jest łatwo dostępny, dzięki temu domowy peeling cukrowy możemy przyrządzić ze składników dostępnych nawet w pobliskim, osiedlowym sklepie. Wśród kolejnych zalet peelingu cukrowego należy wymienić to, że dosyć łatwo się rozpuszcza, dzięki czemu przy skórze delikatnej pozwala na wykonanie subtelnego, niepodrażniającego złuszczania naskórka. Co więcej, neutralna barwa cukru sprawia, że nie brudzi on otoczenia tak jak np. ziarenka kawy, co ma istotne znaczenie podczas sprzątania.

Czytaj więcej: Cukier dla urody – jak wpływa na skórę?

Peeling z cukru na twarz

Nasza skóra codziennie musi radzić sobie nie tylko z warstwą podkładu, pudru, różu, bronzera czy rozświetlacza, ale także środowiskiem zewnętrznym, które pełne jest zanieczyszczeń i kurzu. Co więcej, do tego dokłada się jeszcze jeden aspekt – zmiana temperatury np. intensywne ogrzewanie lub klimatyzacja.

To wszystko przyczynia się do tego, że zewnętrzne komórki naskórka szybciej się starzeją, stają się „zmęczone” i przesuszone. Taką skórę trudniej jest dokładnie oczyścić, gorzej także są wchłaniane kosmetyki, takie jak kremy oraz maseczki. Niedokładnie oczyszczona skóra jest także bardziej podatna na rozwój bakterii, występowanie stanu zapalnego, zaskórniki czy trądzik.

Z tego względu ważne jest regularne, delikatne oczyszczanie skóry twarzy nie tylko przy pomocy mleczka do demakijażu i toniku, ale także od czasu do czasu, subtelnego peelingu. Pamiętajmy także o tym, że rodzaj i metodę wykonywania peelingu powinniśmy dobrać do siebie indywidualnie, najlepiej przy pomocy doświadczonego kosmetologa, gdyż źle dobrany zabieg może pogorszyć kondycję naszej skóry, aniżeli ją wspomóc.

Peeling z cukru na usta

Wraz z pierwszymi przymrozkami nieuchronnie musimy także borykać się z problemem spierzchniętych i przesuszonych ust. I o ile obecnie nie mamy na nich ran, poprawić ich kondycję możemy właśnie domowym peelingem cukrowym, którego receptę prezentujemy poniżej.

A oczyszczone i świeże usta, przed ponownym powstaniem „skorupek”, możemy uchronić, regularnie je nawilżając dobrej jakości balsamem do ust.

Peeling z cukru do włosów

Peeling twarzy lub ust wiele z nas wykonuje regularnie, ale często zapominamy o tym, że także skóra głowy potrzebuje porządnego oczyszczenia. I jak wskazują trycholodzy – szampon nie wystarcza. Peeling włosów, a dokładniej owłosionej skóry głowy, powinniśmy wykonywać regularnie, ponieważ pozwala on na pozbycie się szeregu zanieczyszczeń czy kurzu, jakie nasze włosy zbierają przez całe dnie.

Regularne wykonywanie tego zabiegu pozwala pozbyć się martwego naskórka, poprawia krążenie krwi skóry głowy i natlenowanie cebulek włosa. Dzięki temu włosy stają są lekkie i błyszczące, gdyż już nie obciąża je zanieczyszczenie skóry głowy, ani nadmierna produkcja łoju komórek gruczołowych.

Jak zrobić domowy peeling cukrowy do ciała?

Przyjemność taką jak peeling cukrowy możesz sobie sprawić samodzielnie w domu! Jest to szczególnie ważne dla tych z nas, które zabiegane lub zapracowane, nie mają czasu na wizytę w gabinecie kosmetologicznym lub dermatologa! Co więcej, samodzielne przygotowanie peelingu w domu pozwala także zaoszczędzić co nieco gotówki na inne przyjemności!

Zobacz także: Cukrowa depilacja – jak wygląda?

Chcąc przygotować peeling cukrowy w domu, potrzebujesz substancji natłuszczającej np. oliwy z oliwek i cukru. Pragnąc nadać mu unikalnych charakter, dodaj swój ulubiony olejek aromatyczny lub ziarna zmielonej kawy. Z racji tego, że zbliżają się święta, ciekawym pomysłem będzie wykorzystanie oleju eterycznego o zapachu np. wanilii lub cynamonu. Taki przygotowany w domu peeling może stanowić świetny pomysł na bożonarodzeniowy prezent! A więc, do dzieła!

Składniki

• Oliwa z oliwek – 5 łyżek stołowych;
• Cukier (biały lub brązowy) – 1/2 – 3/4 szklanki;
• Olejek eteryczny o ulubionym zapachu (u nas wanilii) – 1/2 łyżeczki od herbaty.

Przygotowanie

Wszystkie składniki przełóż do dużej miski i dokładnie je razem wymieszaj. Kontynuuj mieszanie, aż z produktów powstanie gęsta masa. Peeling wykorzystaj podczas najbliższej kąpieli lub po goleniu. Gotowy produkt najlepiej przechowywać w lodówce.

Wskazówka

Jeśli twój peeling jest zbyt rzadki, dodaj więcej cukru.